Hoe straks te werken met deze corona crisis, vanuit angst of ….

Vandaag had ik de behoefte om te schrijven, vanuit mijn gevoel over dingen die ik om me heen zie en in forums lees! Over deze rare tijd waar we in zitten en waar ook tuurlijk ik mijn gedachten laat gaan van: "Hoe ga ik straks weer starten? Hoe kan ik 'veilig' werken, maar ook bij mezelf blijven en werken vanuit gevoel, intuïtie, warmte en liefde!"

Waar ik eerst actief wordt in wat nu kan, wordt ik later passief in wat nu nog niet kan. Je kan je wel nu voorbereiden vanuit aannames, speculatie, emoties om rechtsaf te slaan, terwijl straks blijkt dat we linksaf moeten slaan of gewoon zoals normaal toch onze weg kunnen vervolgen.

Als HSP-er en met mijn nodige bagage, ben ik de laatste jaren ontzettend in ontwikkeling geweest en moest echt mijzelf vinden. Daarin doe ik stappen vooruit en soms weer achteruit, maar ontdek ik, wie ik ben, hoe ik wil leven en daarnaast ook wil werken! Een zoektocht naar mijn identiteit, puzzelstukjes die vallen en ontmoetingen met mensen die ik juist op dat moment nodig had en heb om verder te komen. Weer leergierig om juist ook mensen te kunnen helpen die een vergelijkbaar pad bewandelen of (chronische) pijn hebben en vastlopen in het huidige systeem en vaak te horen krijgen: "leer er maar mee leven"

Mijn ideaal beeld is om een praktijk te hebben waar ik multidisciplinair mensen kan helpen, zowel fysiek als mentaal! Te begeleiden op meerdere fronten, zodat je weer je balans vindt en daarin te coachen. Belangrijk vindt ik persoonlijke aandacht, een aanpak op maat, vertrouwen, luisterend oor, eerlijk zijn, verbinding en onder andere werken vanuit intuïtie en zuivere energie.

Deze corona crisis doet een hoop en zijn ook leer lessen voor mijzelf. Ja, ook ik raak hierdoor uit balans en wordt overspoelt, maar zie ook wat er gebeurt in mij. Dat ik moet gaan stil staan en relativeren. Als HSP-er voel je de spanningen om je heen en helaas kan ik mijzelf niet altijd hiervoor wapenen, omdat je onverwacht overspoelt wordt door onrust en niet zicht hebt op waar het vandaan komt. Achteraf denk je: "ow ja, logisch" en snap je het of niet! Bij mij uit zich dat meestal in acute heftige lichamelijke ongemakken en pijn, ik moet dan echt even reflecteren.

Het uit balans raken is een normale flow van het leven. Altijd zal je dingen mee maken zowel positief als negatief, maar het gaat erom: hoe ga je ermee om en hoe snel leer je iets te herkennen en zie je: "Hey ik ben getriggerd" soms duurt dat wat langer, soms heb je een ander nodig die even helpt dit in balans te brengen en het mag er ook allemaal gewoon zijn, niks is goed of fout!

Wat mij verbaasd omdat ik in meerdere beroeps en vak forums sta is hoe anderen handelen en nee, ik veroordeel hun niet en dit is puur mijn eigen mening en interpretatie, maar de door hun gemaakte gekke sprongen, althans dan vindt ik!

Daar leer ik eigenlijk wat ik wel/niet wil. Ook zie ik waar ik nu sta en een paar jaar geleden stond en ben ik eigenlijk gewoon enorm trots om mezelf!

In het verleden zou ik ook 1000 scenario's en oplossingen zoeken, terwijl ik nu weet dat je soms even stil moet blijven staan en moet na gaan of het voor nu zin heeft, want als je niet de feiten hebt of de informatie die daadwerkelijk nodig is d